Ο Γιώργος Μπίζος, υπήρξε άξιος Έλληνας, άξιος Νοτιο-Αφρικανός, άξιος Άνθρωπος. Ένας θρυλικός αγωνιστής για τα δικαιώματα του ανθρώπου και για δημοκρατία και ισονομία στην Νότια Αφρική.
Έμπιστος δικηγόρος και φίλος του Νέλσον Μαντέλα, υπήρξε ο άνθρωπος που έσωσε την τιμή των Ελλήνων της Ν. Αφρικής και με θάρρος και αυταπάρνηση υπερασπίστηκε τα ιδεώδη της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αντί να υποκύψει στην ευκολία της προσωπικής ευμάρειας, όπως πολλοί, πρωτοστάτησε στον επικίνδυνο αγώνα αποτίναξης του απάνθρωπου ζυγού του απαρτχάιντ και την αναζήτηση της αλήθειας.
Ο Γιώργος Μπίζος γεννήθηκε στο Βασιλίτσι Μεσσηνίας και το 1941 κατέφυγε μαζί με τον πατέρα του στην Ν. Αφρική όπου σπούδασε νομικά και άρχισε να δικηγορεί το 1954, υπερασπιζόμενος κατηγορουμένους από το καθεστώς του απαρτχάιντ και αργότερα συμμετείχε στις δίκες των μελών του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου (ΑΝC). Συνδέθηκε έκτοτε με στενή φιλία με τον Νέλσον Μαντέλα στον οποίο μετέδωσε και την αγάπη του για την αρχαία Ελλάδα και τις αξίες του ελληνισμού, της ελευθερίας, της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης. ‘Eκτοτε ο Γ. Μπίζος ήταν ο έμπιστος σύμβουλος, νομικός εκπρόσωπος, υπερασπιστής της οικογένειας του Μαντέλα και διεκπεραιωτής των οδηγιών του, από την φυλακή, στους συνεργάτες του.
Η δεύτερη του πατρίδα υπήρξε ένα εργαστήριο του τρόπου αντιμετώπισης της βάναυσης καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του απάνθρωπου συστήματος του απαρτχάιντ, ενός συστήματος που διατηρήθηκε σε νομοθετημένη μορφή για μισό αιώνα και συντηρήθηκε μέσα από προκαταλήψεις και φοβίες αλλά και πολιτικοοικονομικά συμφέροντα με βία και αυθαιρεσία, βασανιστήρια και δολοφονίες μέσα και έξω από τις φυλακές. Μερικές από αυτές τις περιγράφει ο Γ. Μπίζος στο συνταρακτικό χρονικό “Kανείς υπόλογος; “ (No one to Blame? ).
Μετά την κατάρρευση του απαρτχάιντ, κυρίως λόγω του αγώνα της πλειοψηφίας του Νοτιοαφρικανικού λαού και της διεθνούς πίεσης υπό την ηγεσία του ΟΗΕ, ο Γ. Μπίζος είχε κύρια συμβολή στην κατάρτιση του πρωτοποριακού Συντάγματος της Νοτίου Αφρικής, υπήρξε εισηγητής και μέλος της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης, ιδρυτικό μέλος της σημαντικής για τον ελληνισμό σχολής SAHETI στο Γιοχάνεσμπουργκ και συμμετείχε στα μεγάλα αιτήματα του Ελληνισμού όπως η επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα αποτελώντας γέφυρα φιλίας και συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος και Νότιου Αφρικής.
Το Ελληνο-Αφρικανικό Επιμελητήριο διοργάνωσε το 2014 τιμητική εκδήλωση στην μνήμη του Νέλσον Μαντέλα και είχε καλέσει τον Γ. Μπίζο ως κεντρικό ομιλητή. Στην ομιλία του, γεμάτη πάθος και συγκίνηση, εξέφρασε την μεγάλη του ικανοποίηση για το ρόλο του Ελληνο- Αφρικανικού Επιμελητήριου και αναφέρθηκε και στην κοινή καταγωγή και οικογενειακή φιλία που τον συνέδεε με τον Γ. Γραμματέα κ. Δημήτρη Μανιατάκη καθώς και στην στενή συνεργασία που είχε με τον Πρόεδρο του Επιμελητηρίου κ. Σωτήρη Μουσούρη, όταν ο τελευταίος διεύθυνε το κέντρο εναντίον του Απαρτχάιντ του ΟΗΕ στην κρίσιμη περίοδο του τέλους του απαρτχάιντ (1987-1992).
Το θεσμικό σύστημα του απαρτχάιντ έχει βέβαια καταργηθεί αλλά δυστυχώς δεν έχει ακόμη εξαλειφθεί ο ρατσισμός και όπως είπε ο στενός φίλος του Γ. Μπίζου, ο Νέλσον Μαντέλα: «Κανείς δεν γεννιέται για να μισεί κάποιον εξαιτίας του χρώματος, της προέλευσης ή της θρησκείας του. Οι άνθρωποι μαθαίνουν να μισούν. Εάν μαθαίνουν να μισούν μπορούν και να μάθουν να αγαπούν. Γιατί η αγάπη βγαίνει πιο εύκολα από την ανθρωπινή καρδιά παρά το μίσος».
